30. Omapere, en de Kauri-twilight tour

Zaterdag 21/3

Na het afscheid van het schitterende uitzicht en de uitstekende gastheer Don, gaan we op pad. Ons doel is de andere kant van het noordereiland, maar uiteraard gaan we daar niet zomaar rechtstreeeks heen. Dat zou saai zijn!
Onze eerste stop is in een klein stadje, Kawakawa. In dat stadje heeft een Oostenrijkse architect en schilder, Hundertwasser, een prachtig toiletblok ontworpen, helemaal bestaande uit mozaiek en glas. En op het dak groeit gras. En dat allemaal middenin de stad.
De toiletten doen gewoon dienst als public toilets, en worden dus net als alle gewone public toilets keurig onderhouden.

In het dorp Rawene maken we een tweede stopje. Het is het overblijfsel van een schilderachtig dorpje met winkels boven het water. Wat jammer toch dat het wat aan het verpauperen is! Want het enige cafeetje boven het water, daar is het toch echt goed toeven hoor!

Vervolgens rijden we door tot Opononi. Hier staat een standbeeld van een nationaal beroemde dolfijn. In 1955 bracht deze dolfijn de hele zomer spelend met kinderen en jonglerend met strandballen door. Zo werd hij het nationale knuffeldier.... Helaas liep dit verhaal voor de dolfijn (die Opo genoemd werd) niet goed af, hij werd door onbekende dynamietvissers gedood :((

Dan bezoeken we nog het mooie uitzichtpunt van Omapere, , dat is één dorpje verderop. Vanaf dat uitzichtpunt heb je prachtig uitzicht op de baai, èn op de enorme zandduinen aan de andere kant van de baai-opening.

Omapere is het dorpje waar we slapen, dus we zijn al snel bij.... een hotel?! Inderdaad, ook hier is er een hotel voor ons geboekt. Maar dit is toch wel een ander soort hotel, veel gemoedelijker dan in Wellington. Het uitzicht over de baai is prachtig! En wèl een ontbijtje morgenochtend. Helaas geen internet (of je moet er dik voor betalen) dus ik plaats dit verslag weer een dag later.

In de avond is er een tour voor ons geboekt langs de grootste bomen die Nieuw Zeeland kent, de Kauri-trees. Helaas ben ik nu echt hondsberoerd dus ik kan niet deelnemen. Was toch al discutabel want er zou gewandeld moeten worden. Reinder gaat uiteraard wèl, want dat zou wel héél zonde zijn!
De tour wordt geleid door twee rasechte Maori's, die beginnen met een gebed alvorens het bos in te gaan. Ze vertellen dat maar liefst 98% van alle Kauri bomen is gekapt omdat ze zulk kwalitatief goed hout leverden. Het is dus vijf voor twaalf voor deze bomen. Gelukkig is NZ wakker, en probeert men uit alle macht het kwaad te herstellen. Zo'n enorme boom is rond de 2000 jaar oud, dus dat duurt nog even.....
In het park waarin ze worden rondgeleid staan zo'n 300 soorten bomen, palmen en varens. Reinder hoort veel over de natuur en wat de voorouders van de gidsen ermee deden. De grootste boom heet Tane Mahuta (de god van het bos), en hij is meteen ook de grootste boom van NZ. Door het begeleidende gezang van de Maori's wordt deze "twilight-tour" een hele bijzondere ervaring.
Om half tien is Rein thuis, en we vallen als een blok in slaap.