18 en 19. Mega-contrast: Off the map vs Wellington

Maandag 9/3.
We nemen afscheid van Peter en Marian. Als ze horen dat we "Off the Mapp" gaan zijn ze enthousiast. "You'll love it, Off the Mapp".
Ik begrijp er niet veel van. Ik dacht dat "off the map" alleen maar een plaatsaanduiding was van de volgende b&b. Maar het schijnt een bekend fenomeen te zijn.
Onderweg nog een van de inmiddels bekende "stopjes van Rein". Zijn keus is gevallen op Nelson Lakes NP, en daarbinnen dan lake Rotoiti. We nemen de toeristische route (in NZ staat dat garant voor prachtige landschappen) en stoppen bij het visitors centre direct naast Lake Rotoiti. We besluiten de allerkortste track (10 minuten) te gaan doen, gewoon omdat de volgende track (45 minuten) voor mij veel te veel is. We lopen langs het meer naar de track. Dat meer alleen al biedt een heerlijke aanblik, met aan de overkant een hooggebergte.
De track bestaat uit een mooi vlak pad dat een ovaal beschrijft in een mooi stuk bos. Er is zwart (?) mos op de bomen, maar het meest bijzondere zijn toch wel de tientallen verschillende vogelgeluiden! We staan versteld: Het lijkt het regenwoud in Afrika wel.

Tijdens de lunchpauze slaan we nog wat proviand in, we gaan immers "Off the Mapp" en je kunt daar nergens extra eten kopen.....
We bekijken de aanwijzingen in ons reisboek, en lezen dat we 45 kilometer over een doodlopende weg de bergen in gaan. De laatste 7 kilometer zullen onverhard zijn. Tsja, niks aan te doen, hier gaan we.
Het meest bijzondere dat we op de doodstille weg tegenkomen is een Amerikaans spionage station. Twee enorme witte koepels, héél veel hoog hekwerk en camera's, en een reeks witte jeeps. Het spreekt vanzelf dat we niet dicht in de buurt komen......
Na dit spy-station valt de cell phone connectie uit. Daar hebben wij geen last van, wij reizen zonder telefoon te gebruiken.

Dan komen we nog een waterkracht-station tegen uit 1941. Voor Nieuw Zeelandse begrippen is dat echt héél oud!

Na de gravel road die ook wel weer wat meevalt, komen we aan bij "Off the Mapp". Het blijkt de origineel gekozen naam van de familie Mapp (jawel!) die twee cottages runnen in de wilderness hier. Letterlijk staat deze plaats nergens op een landkaart (map), en het is natuulijk een leuke woordspeling met hun familienaam.
Onze cottage is een oude schaapsscheer-stal uit 1900, opgetrokken uit leem, die van binnen in exact bijpassende stijl van alle benodigde gemakken is voorzien. Behalve douche/bad. Die zijn er niet.
En nu komt het: er staan twee ouderwetse badkuipen buiten, die je met koud bergwater kunt vullen en dan met een gasbrander verwarmt tot de gewenste temperatuur. De baden staan op een schitterend punt, net boven een rivier, met fenomenaal uitzicht op een bergmassief! De gastvrouw zet de baden vol met water en schuim voor ons, en de gasbrander gaat aan...... Vervolgens laat ze zien waar ze de douche "geinstalleerd" hebben, óók buiten dus! Check de foto's, wat een pracht.
Deze cottage is met afstand de meest bijzondere cottage waar we ooit hebben geslapen. Geen twijfel mogelijk! Elk detail is met zo veel creativiteit bedacht en uitgevoerd, wat een inspiratie zeg.
Zoals gezegd, het bad is klaar gemaakt, dus een half uurtje daarna jumpen wij er lekker in. Niemand anders op de wereld, de familie Mapp zelf woont een stukje terug, dus wie doet je wat? Ik heb nog nooit zo lang in een bad vertoefd, meer dan een uur....... mooi dat we een beetje op tijd aankwamen om lekker te badderen in de volle zon.

Reinder verkent de wildernes nog een beetje, en vindt ook het andere cottage, nòg een stuk verderop, maar die is zònder al die bijzonderheden.

Dan wordt ons diner geserveerd. De gastvrouw komt per auto, twee gevulde borden, twee schaaltjes met desserts, en een fles Nieuw Zeelandse wijn brengen. Het lijkt tafeltje dekje wel, hier noemt men dat meals on wheels. Heerlijk gekookt, natuurlijk eet Rein alles op, en ik prik een klein vorkje mee. Wat een bijzonder diner ook weer.

We zijn aardig rozig van dat lekkere badderen, dus we gaan met de kippen op stok. Oh ja, wat ik nog vergeet te vermelden, de gastvrouw en -heer hebben twee kinderen van 8 en 10 jaar. Die gaan dus ècht niet naar school, maar krijgen gewoon les van hun eigen moeder. Vader is zowel houthakker als jager, en moeder doet de cottages erbij en zo komen ze prima rond, zonder al te veel contact met de buitenwereld.

Dinsdag 10/3
De volgende ochtend gaat Rein lekker buiten douchen, óók niet verkeerd! Ik zie ervan af omdat ik me wat verkouden voel, en geen risico wil lopen zoals ik nu ben.

En dan is het alweer voorbij met deze droomcottage!
We gaan met de auto naar Picton, alwaar de boot vertrekt die ons naar het Noorder eiland zal brengen. Hier leveren we onze vertrouwde, luxe Ford Focus in. Aan de andere kant van het water staat er een nieuwe, onbekende huurauto voor ons klaar. Toch wel jammer, we hadden zo'n mooie nieuwe!

De reis naar Wellington voert ons eerst door de Marlboro sound. Dat is toch wel een grote verrassing, als je zoals ik een saaie veerboot-oversteek verwacht. Mooi hoor, alwéér mooi!

Als we van de boot afstappen staat ons een nieuwe verrassing te wachten: we krijgen een precies even nieuwe auto, maar dan een witte 4x4 Toyota RAV4!
Wat een ruimte en wat een fijne auto.
Helaas vallen we precies binnen in Wellington in de avondspits. En dan moeten we ook nog naar een hotel midden in de stad. Op de één of andere manier past deze niet in het rijtje thuis. En dat klopt ook wel, want TravelEssence heeft hier een boekingsfoutje gemaakt. De oorspronkrlijke b&b die ze hier voor ons hadden geboekt, moest ineens gecanceld worden en toen kwam dit hotel ervoor in de plaats. En geen diner, geen ontbijt, parkingkosten van $27,- per nacht, na-na-na. Het contrast tussen enerzijds de lonely outback en de supergave cottage met optimale verzorging, en anderzijds de spits in de overvolle stad Wellington en dit hotel, waarin niks verzorgd is en alles geld kost, is 100%. En wat een verschil in gevoel.....!

Rein gaat trainen, want er is een kleine gym in het hotel. Ik voel me niet lekker dus ga rusten. Ik eet wat kleine snacks, en Rein gaat na het trainen nog even alleen Wellington in om ergens een avondmaaltijd te scoren.

Morgen gaan we naar Kapiti Island! Ook daar zal het lastig internetten zijn, dus even geduld met het verslag ;-)
En voor wat de foto's bij dit verslag betreft: ik hoop dat ik ze erop krijg, maar ik heb een beperkt account (ook dàt nog ja!) dus als het niet lukt dan volgen ze later.

Groeten Reinder en Marjolein.