21 en 22. De River Lodge, Tongariro NP

Donderdag en vrijdag 12/3 en 13/3
Helaas hebben we de volgende ochtend al de 9:15 boot terug naar het vasteland. We gaan weg zoals we gekomen zijn en staan dus algauw weer op het strand van Paraparaumu met trekker en boot.

We gaan verder op onze reis naar het noorden, maar moeten daarbij wel iets meer het binnenland in. Reinder heeft bedacht dat we eerst een scenic route pakken recht omhoog, en dan een haakse bocht naar het binnenland maken, richting Tongariro National Park. Deze scenic route is langs de Whanganui river (die stroomt door Whanganui National Park). Op de route is behalve de schitterende uitzichten, ook van alles te zien van de maori cultuur. Af en toe stoppen we en maken we foto's. Er heerst hier een serene rust. We komen in de uren dat we hier vertoeven nog geen 10 andere suto's tegen!
We wáren het er samen over eens dat het zuidereiland inderdaad mooier is dan het noordereiland. Maar Kapiti island en dit NP zijn toch wel weer schitterend hoor!

Halverwege de dag begint het onverwacht te regenen. Gelukkig hebben wij al een behoorlijk aantal foto's geschoten vóór de regen. Als het net een beetje droog is komen we aan bij de River Lodge, hier gaan we twee nachten doorbrengen. En als het weer de volgende dag een beetje meezit, gaat Reinder de Tongariro Alpine crossing lopen.

De volgende dag om zeven uur wordt Rein opgepikt door de shuttle, om naar het startpunt van zijn wandeling gebracht te worden. Ik zal hem pas om een uur of zes weer terug zien, en heb dus zelf een broodnodige rustdag. Het blijkt onverwacht een schitterende zonnige wandeling voor Reinder te worden! Hieronder schrijf ik zijn relaas:

Tegen negenen kan ik starten, er is een onbewolkte lucht. Na een uurtje kom ik langs de zwarte berg die Mount Doom voorstelt,min de Lord of the Rings. Je loopt door een spectaculair vulkanisch landschap, deze wandeling is echt totaal anders dan alle andere wandelingen. Als ik van Mount Doom een foto wil maken, zie ik hem voor mijn ogen in enkele minuten helemaal dichttrekken. Zó snel kan het weer hier dus omslaan. Ik heb dus een foto mèt dreigende wolken.
Mount Tongariro ligt nog wel in de zon, dus ik besluit zonder pauzes, zonder eet- of drinkstops naar boven te gaan om nog zoveel mogelijk goed te kunnen zien. Dat blijkt een goed plan, want ik zie nog nèt de (twee groene en één blauwe) kratermeertjes, de Emerald lakes, in de zon èn mount Tongariro zelf is ook volledig in de zon. Van een jongen die hier wel vaker komt hoor ik dat dit echt zelden gebeurt!
Alle rotsen en pools die ik tegenkom, hebben extreem bijzondere kleuren, het lijkt wel buitenaards!
Omdat ik me natuurlijk best gehaast heb naar boven toe, èn omdat ik bij het dalen een techniek vind om ook vrij snel te kunnen dalen, ben ik vrij vlot klaar. Tot nu toe was dit inderdaad de mooiste dagwandeling van Nieuw Zeeland, zoals hij ook in de boekjes staat beschreven. Ik geloof niet dat ik iets nòg bijzonderders mee ga maken!