32. e.v. Terugreisdagen
Door: Marjolein
Blijf op de hoogte en volg Marjolein
24 Maart 2015 | Nederland, Schiphol
We zijn veilig in Nederland geland, en mijn God, wat is hier het hier belachelijk koud!
Maar goed, met de jas aan in de arrivalshal (emn nòg hebben we het koud!) zet ik mijn laatste verslag nog even op de site.
Maandag 23/3 en dinsdag 24/3
Om 8 uur is ons laatste ontbijt op Nieuw Zeelandse bodem. Om 9 uur vertrekken we richting Auckland. Want om 13:30 vliegen we al, en we moeten er drie uur van tevoren zijn....... O jee, dit wordt een saaie opsomming van stomme tijdschema's. Past wel bij ons trieste gevoel, maar laat ik het anders doen!
Laat ik me beperken tot een paar kleine impressies om dit reisverslag toch nog een beetje leesbaar af te sluiten.
Eén van de grappigste dingen is toch wel dat we tot drie keer toe tijdens deze reis een duits echtpaar tegen zijn gekomen. We hebben ze in de b&b van Brucebay leren kennen. Hij is een joviale goedlachse en praatgrage man, en zij een stille, maar genietende vrouw. Ze kennen Terschelling wel en ze geven in Brucebay al aan, bij ons langs te willen komen deze zomer. Een week later zien we ze nogmaals in Abel Tasman NP, waar Reinder net klaar is met zijn track. We moeten alle vier erg lachen om die toevalligheid.
Maar op de ochtend van ons vertrek loopt Reinder na het eten nog even naar de gastheer. Ineens hoor ik hem, èn nog een andere stem, vreselijk hard lachen. Ik denk, dit kan toch niet waar zijn!? Maar dus wel, alweer onze Duitse vrienden! Weer een week later. Op een totáál andere plek. En zij hebben hun reis zelf samengesteld! O toeval...
Op het vliegveld is het inleveren van de huurauto weer perfect geregeld. Supermakkelijk bereikbaar en vindbaar, en vlakbij onze departure-plek. We hoeven alleen de sleutels in te leveren!
Nieuw Zeeland is niet heel commercieel ingesteld. Misschien wel daarom stellen de souvernirs niet veel voor. Het leukste spul is nog op het vliegveld te krijgen. En omdat er velen aan de bak zijn thuis, om onze vakantie mogelijk te maken, willen we toch wel IETS voor deze kanjers meenemen..... en ach, als je drie uur voor vertrek aanwezig moet zijn, heb je ook wel even de tijd ;D
In het vliegtuig naar Singapore veel kleine kinderen. Maar qua overlast valt dat reuze mee. De moeders en vaders doen hun uiterste best om hun kindjes zo rustig mogelijk te houden. Eén alleengaande moeder heeft heel wat afgelopen met haar éénjarige, die een onuitpettelijke energie had en zo graag aan het handje wilde stappen. Respect!
Voor wie het nog niet weet: Singapore Airlines is een echte aanrader. Service, klantvriendelijkheid, veel extraatjes (op het laatst krijg je gewoon de neiging een maaltijd af te slaan. Maar daar steekt Rein dan wel een stokje voor hoor :D. Die lust er sowieso twee!)
Dankjewel.
Graag wil ik hier alle familie en vrienden bedanken die door het lezen, liken, en reageren op deze weblog, ervoor gezorgd hebben dat we ermee doorgingen. Nu hebben we toch maar mooi een compleet reisverslag, en het was nog leuk om te schrijven ook! Een speciaal woord van dank aan Helma, die vrijwel altijd wel een reactie plaatste. Super! Als jij niet reageerde Helma, dan dachten we dat de site plat lag, zó trouw was je!
Maar ook voor wie niet reageerde, want niet iedereen ziet dat zitten: we zagen hoeveel mensen toch elke keer het verslag en de foto's bekeken en dat motiveerde ook!
En Gwen, die me heeft aangeraden om een weblog bij te houden. Wat een mooi idee Gwen! Dit was iets dat ik in ieder geval wèl kon doen! Reinder selecteerde de foto's (want hij heeft de meeste zelf gemaakt!) en ik schreef de verhaaltjes.
Mijn buik.
Ik wil hier medisch maar niet te ver over uitweiden. Maar het verdient nader onderzoek. Alle symptomen bij elkaar geven een extreem beeld.
Ik heb daardoor in de verste verte niet kunnen doen wat ik in goeden doen had gedaan. En toch is dit een prima vakantie geweest. Dat is allereerst te danken aan Reinder, die me volledig heeft ontzien, alles heeft gesjouwd, gekookt, gechauffeerd, en zoveel mogelijk mooie bereikbare plekjes voor me heeft opgezocht! Vaak moest hij alleen eten, alleen wandelen, alleen koffie drinken...... niet zoals hij zich voorgesteld had bij het samen op reis gaan.
Verder heeft dit geweldige, schitterende land me veel broodnodige afleiding geschonken. Een land dat zó ontzettend veel moois te bieden heeft dat ik er vanuit de autostoel al van kon genieten!
En tenslotte het mee-leven vanuit Nederland en ook in Nieuw Zeeland. Velen, ook ikzelf, hebben me allerlei ideeën en adviezen ingegeven over wat me zou kunnen mankeren. Ik heb natuurlijk van alles geprobeerd om van die klachten af te komen. De Bowen therapeut was er één van. Verder heb ik o.a. de halve reis Yin Shin Jitsu beoefend, ben ik glutenvrij en lactose-arm gaan eten, het sap van een halve citroen bij elk ontbijt genomen, en heb ik elk advies van Helma en Leontien ter harte genomen. Heeft het de boel opgelost? Nee, nog niet. Maar het heeft me wel door de zwaarste momenten heen gesleept.
Een Maori-vrouw zei ergens in het regenwoud tegen me dat ik mijn ziekte ook zou kunnen zien als mijn leraar. "Van een ziekte leer je het leven, je gezondheid, en iedereen en alles waar je van houdt opnieuw te waarderen. En daarmee zet je je prioriteiten als vanzelf weer in de juiste volgorde."
Ik denk dat deze vrouw, Hinewai heet ze, volkomen gelijk heeft.
Maar goed, met de jas aan in de arrivalshal (emn nòg hebben we het koud!) zet ik mijn laatste verslag nog even op de site.
Maandag 23/3 en dinsdag 24/3
Om 8 uur is ons laatste ontbijt op Nieuw Zeelandse bodem. Om 9 uur vertrekken we richting Auckland. Want om 13:30 vliegen we al, en we moeten er drie uur van tevoren zijn....... O jee, dit wordt een saaie opsomming van stomme tijdschema's. Past wel bij ons trieste gevoel, maar laat ik het anders doen!
Laat ik me beperken tot een paar kleine impressies om dit reisverslag toch nog een beetje leesbaar af te sluiten.
Eén van de grappigste dingen is toch wel dat we tot drie keer toe tijdens deze reis een duits echtpaar tegen zijn gekomen. We hebben ze in de b&b van Brucebay leren kennen. Hij is een joviale goedlachse en praatgrage man, en zij een stille, maar genietende vrouw. Ze kennen Terschelling wel en ze geven in Brucebay al aan, bij ons langs te willen komen deze zomer. Een week later zien we ze nogmaals in Abel Tasman NP, waar Reinder net klaar is met zijn track. We moeten alle vier erg lachen om die toevalligheid.
Maar op de ochtend van ons vertrek loopt Reinder na het eten nog even naar de gastheer. Ineens hoor ik hem, èn nog een andere stem, vreselijk hard lachen. Ik denk, dit kan toch niet waar zijn!? Maar dus wel, alweer onze Duitse vrienden! Weer een week later. Op een totáál andere plek. En zij hebben hun reis zelf samengesteld! O toeval...
Op het vliegveld is het inleveren van de huurauto weer perfect geregeld. Supermakkelijk bereikbaar en vindbaar, en vlakbij onze departure-plek. We hoeven alleen de sleutels in te leveren!
Nieuw Zeeland is niet heel commercieel ingesteld. Misschien wel daarom stellen de souvernirs niet veel voor. Het leukste spul is nog op het vliegveld te krijgen. En omdat er velen aan de bak zijn thuis, om onze vakantie mogelijk te maken, willen we toch wel IETS voor deze kanjers meenemen..... en ach, als je drie uur voor vertrek aanwezig moet zijn, heb je ook wel even de tijd ;D
In het vliegtuig naar Singapore veel kleine kinderen. Maar qua overlast valt dat reuze mee. De moeders en vaders doen hun uiterste best om hun kindjes zo rustig mogelijk te houden. Eén alleengaande moeder heeft heel wat afgelopen met haar éénjarige, die een onuitpettelijke energie had en zo graag aan het handje wilde stappen. Respect!
Voor wie het nog niet weet: Singapore Airlines is een echte aanrader. Service, klantvriendelijkheid, veel extraatjes (op het laatst krijg je gewoon de neiging een maaltijd af te slaan. Maar daar steekt Rein dan wel een stokje voor hoor :D. Die lust er sowieso twee!)
Dankjewel.
Graag wil ik hier alle familie en vrienden bedanken die door het lezen, liken, en reageren op deze weblog, ervoor gezorgd hebben dat we ermee doorgingen. Nu hebben we toch maar mooi een compleet reisverslag, en het was nog leuk om te schrijven ook! Een speciaal woord van dank aan Helma, die vrijwel altijd wel een reactie plaatste. Super! Als jij niet reageerde Helma, dan dachten we dat de site plat lag, zó trouw was je!
Maar ook voor wie niet reageerde, want niet iedereen ziet dat zitten: we zagen hoeveel mensen toch elke keer het verslag en de foto's bekeken en dat motiveerde ook!
En Gwen, die me heeft aangeraden om een weblog bij te houden. Wat een mooi idee Gwen! Dit was iets dat ik in ieder geval wèl kon doen! Reinder selecteerde de foto's (want hij heeft de meeste zelf gemaakt!) en ik schreef de verhaaltjes.
Mijn buik.
Ik wil hier medisch maar niet te ver over uitweiden. Maar het verdient nader onderzoek. Alle symptomen bij elkaar geven een extreem beeld.
Ik heb daardoor in de verste verte niet kunnen doen wat ik in goeden doen had gedaan. En toch is dit een prima vakantie geweest. Dat is allereerst te danken aan Reinder, die me volledig heeft ontzien, alles heeft gesjouwd, gekookt, gechauffeerd, en zoveel mogelijk mooie bereikbare plekjes voor me heeft opgezocht! Vaak moest hij alleen eten, alleen wandelen, alleen koffie drinken...... niet zoals hij zich voorgesteld had bij het samen op reis gaan.
Verder heeft dit geweldige, schitterende land me veel broodnodige afleiding geschonken. Een land dat zó ontzettend veel moois te bieden heeft dat ik er vanuit de autostoel al van kon genieten!
En tenslotte het mee-leven vanuit Nederland en ook in Nieuw Zeeland. Velen, ook ikzelf, hebben me allerlei ideeën en adviezen ingegeven over wat me zou kunnen mankeren. Ik heb natuurlijk van alles geprobeerd om van die klachten af te komen. De Bowen therapeut was er één van. Verder heb ik o.a. de halve reis Yin Shin Jitsu beoefend, ben ik glutenvrij en lactose-arm gaan eten, het sap van een halve citroen bij elk ontbijt genomen, en heb ik elk advies van Helma en Leontien ter harte genomen. Heeft het de boel opgelost? Nee, nog niet. Maar het heeft me wel door de zwaarste momenten heen gesleept.
Een Maori-vrouw zei ergens in het regenwoud tegen me dat ik mijn ziekte ook zou kunnen zien als mijn leraar. "Van een ziekte leer je het leven, je gezondheid, en iedereen en alles waar je van houdt opnieuw te waarderen. En daarmee zet je je prioriteiten als vanzelf weer in de juiste volgorde."
Ik denk dat deze vrouw, Hinewai heet ze, volkomen gelijk heeft.
-
24 Maart 2015 - 08:04
Sandra Bakker:
Hi Mar en Rein,
Gelukkig zijn jullie weer veilig aangekomen in ons koude kikkerlandje! Welkom thuis! Ik vond het erg leuk om jullie verslagen te lezen, helaas moest het soms iets te snel omdat er domweg geen tijd was maar wat een leuk idee om dit te doen en de foto's erbij zijn fantastisch! Ben benieuwd waar de volgende reis heengaat maar eerst.... Opknappen jij!
-
24 Maart 2015 - 10:52
Helma Ruiters:
Lieve Marjolein en Reinder,
Het ontroerde me zoals het laatste verhaal klonk.Ja de Maori vrouw heeft gelijk. Van en door een ziekte kun je heel veel leren.2 oktober 2013 ben ik op 5 plekken door een Mechelse Herder gebeten in mijn linker achterbeen. Vooral de eerste maand was pijnlijk maar ik kon me eraan overgeven ook in het vertrouwen dat het een goede zaak had gediend. Ondanks dat de bezitter van de hond, een boer,op mijn vraag of de hond dit wel vaker had gedaan,gezegd had dat zijn moeder wel eens gebeten was, kwam door een bijzonder toeval, aan het licht dat deze hond diverse mensen had gebeten. Nu hebben ik en nog een gebetene, er politiewerk van kunnen maken. Stel voor dat een kind of een minder weerbare oudere vrouw dat erf op was gegaan.Ik vertel het nog wel eens uitgebreider.
Welkom in het koude Nederland maar.......de zon maakt het wel iets warmer midden op de dag.Jullie stappen zo de lente in.Marjolein de tijd voor herstel. Dat wens ik jullie beiden toe.
Tot gauw met een gewone mail
Helma als afsluitster van de blog waarschijnlijk.Veel liefs -
24 Maart 2015 - 13:15
Gwen:
Geweldige verslagen en prachtige foto S je kunt leuk schrijven. En mooie foto's maken, mag iets vaker met jullie erop -
24 Maart 2015 - 14:43
Evert En Christa:
Hallo marjolein en Reinder , we hebben jullie reisverslagen allemaal gelezen en genoten. Heel veel dingen hebben we ook gezien in NZ maar niet zo als jullie. Jammer dat Marjolein zo af is. Er moet nu echt iets aan gebeuren met genezing en vooral een goede diagnose. Die asiatisvhen vliegmaatschappijen zijn allemaal zo leuk en dan moet je eens business-class vliegen. Nu zijn we in de dom rep tot 17.4. En het is heerlijk . Evert vindt het ook prima. 30 graden, iets wind en het water 26 graden. Gr. Evert en christa
-
24 Maart 2015 - 17:12
Aafke Zwart:
Welkom thuis allebei en dankjewel voor je reisverslag. Hoop dat je snel mag horen waarom je lichaam zo raar doet. -
26 Maart 2015 - 08:42
Froukje:
Fijn dat jullie weer thuis zijn en zo leesbaar genoten hebben van deze reis. Ik zal het levendige verslag missen, iedere ochtend een welkome afwisseling van de frisse dagen hier in het lage land.
Welkom thuis!
Froukje
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
